|
.
|
เสียงท้ายวรรคของกลอนแปด
เสียงท้ายวรรคในที่นี้หมายถึงเสียงวรรณยุกต์
๑.
คำสุดท้ายวรรคสดับใช้ได้ทั้ง ๕ เสียง
แต่ไม่นิยมเสียงสามัญ
๒.
คำสุดท้ายวรรครับ ห้ามใช้เสียงสามัญ
และนิยมว่าเสียงจัตวาไพเราะที่สุด
๓.
คำสุดท้ายวรรครองนิยมเสียงสามัญ
๔. คำสุดท้ายวรรคส่ง
นิยมใช้เสียงสามัญ
อ้างอิง
:ประยงค์ อนันทวงศ์.กลอนและวิธีเขียนกลอน(ชนะประกวด).รวสาส์น,๒๕๓๗
|
เสียงสัมผัสสระ
การใช้เสียงสัมผัสสระในวรรค
นักกลอนต่างยอมรับกันว่าจะทำให้
กลอนมีความไพเราะ
มีแบบ
ต่างๆดังนี้ี
๑. เคียง สัมผัสสระเรียงกัน
๒ คำ เช่น
จะเปรียบสองปองปานกันดารตา
๒.
เทียบเคียง สัมผัสสระเรียงกัน ๓ คำเช่น
ขอพบชาติหน้าใหม่ให้ได้ถนอม
๓.ทบเคียง
สัมผัสสระชิดกัน ๒ คู่เช่น
ดูคมขำน้ำนวนยวนสวาท
๔.
เทียบแอก สัมผัสปลายวรรคที่มีเสียงอื่น
คั่นอยู่ ๑
เสียง เช่น
จะเปรียบสองปองปานกันดารตา
๕.แซกเคียง
สัมผัสต้นวรรคหรือกลางวรรค
ที่มีเสียงอื่นคั่น ๑ เสึยง
เช่น
พระยาครุฑฟังนุชสนองคำ
๖. แซกแอก
สัมผัสสระที่มีเสียงสระอื่นคั่น
อยู่
๒ เสียง เช่น
ไม่สมมาตรเหมือนที่คาดคะเนฟัง
ที่มา:
สุภาพร มากแจ้ง.กวีนิพนธ์ไทย.โอเดียนสโตร์,๒๕๓๕
|
เสียงสัมผัสอักษร
สัมผัสอักษรในวรรคเป็นอีกส่วนหนึ่ง
ที่ทำให้บทกลอนไพเราะขึ้นมีแบบอย่าง
ต่างๆดังนี้
๑.
คู่ สัมผัสอักษรเรียงกัน ๒ คำ เช่น
แม่ป้องปัดความยากทุกข์ที่ขุกเข็ญ
ณัฐวัสส์
ดาวเรือง
๒.เทียบคู่ สัมผัสอักษรเรียงกัน
๓ คำู่เช่น
ผุดผ่องผาดพึงพิศพินิจผอง
๓.
เทียมรถ สัมผัสอักษรเรียงกัน ๔คำเช่น
ช่างโดดเดี่ยวเด็ดได้หนอใจไฉน
๔.
เทียบรถ สัมผัสอักษรเรียงกัน ๕ คำ เช่น
มาโรยร่วงแรมรสเรณูนวล
๕.
ทบคู่ สัมผัสอักษรเรียงกัน ๒ คู่ เช่น
เสียดายดวงพวงพุ่มโกสุมสงวน
๖.
แซกคู่ สัมผัสอักษร ที่มีคำอื่นคั่นกลาง
๑ คำเช่น
ดังเทียนดับวับเดียวประเดี๋ยวใจ
๗.
แซกรถ สัมผัสอักษรที่มีคำอื่นคั่นกลาง
๒ คำ เช่น
สักคำน้อยมิให้แหนงระแวงโสต
ที่มา:
สุภาพร มากแจ้ง.กวีนิพนธ์ไทย.โอเดียนสโตร์,๒๕๓๕
|
